bərq

is. <ər.> Şimşək. // Bədii təsvirlərdə. Bərqü baran sanma kim gördükdə ahü əşkimi. . . F.. // Parıltı. Bərq etmək – bax bərq vurmaq. Rövşən etməz yüz min günəş bərq etsə; Bu möhnətdə qaralanmış könlümü. M. V. V.. Bərq vermək – bax bərq vurmaq. Həkimbaşı pulları görəndə gözləri məşəldar pişiyin gözləri kimi bərq verdi. Ə. H.. Bərq vurmaq – parlamaq, par-par parıldamaq, işıqlanmaq, işıldamaq. . . Günün şüası dərədən tədriclə mütəsaid olan dumanın üstündə bərq vururdu. M. F. A.. Səssiz dərədə bərq vurar şır-şır axan su. A. S.. Yüzlərcə şam işıqlarında bərq vuraraq, . . xalçaların üzərinə tökülən bu brilyantlar . . ulduzları andırırdı. M. S. O..